Indeks
I jeszcze wielu z nas uważa, że łatwo się wkrótce o naszej chorobie. Prawdziwy stat Thornicroft zabójca jest to, że 75% z nas zna kogoś, z chorobami psychicznymi. Ale może nie wiedzą, że są chorzy psychicznie. Bo, oczywiście, choroba psychiczna jest tematem tabu. I niewiele osób o tym mówić albo niech on - o ile nie są tak złe, że nie poradzę.
Sue Baker, dyrektor czas na zmiany program stworzony do zmiany negatywnych postaw wobec choroby psychicznej, mówi dziewięciu na 10 osób z chorobą psychiczną twierdzą, że doświadczyli stygmatyzacji i dyskryminacji. "Jednak, paradoksalnie," coming out "może być najlepszą rzeczą dla kogoś z chorobą psychiczną. To może mieć silny wpływ", mówi Baker. "Jeśli nie ujawniać, to ludzie, którzy mogliby pomóc, nie będą mogli."
Starałem się być szczery, w zamian ludzie zrobili dobrze na prosząc wszystkie właściwe pytania. Jak to było? Jak to jest? Dlaczego tak się stało z tobą? W trosce o zwięzłość, zwykle po prostu powiedział "dość trudne" lub "jestem na uzdrowienie" lub "nie z lasu jeszcze". Co naprawdę chciałem powiedzieć, to: były dni, kiedy tylko usiadł na łóżku i wpatrywał się w ścianę i zastanawiał się, czy ja tracę rozum, kiedy nawet próbuje zrobić dziecka układanki będzie nosić mnie. Dni - długo połączyć w godzinach, kiedy myślałam, że nigdy nie pracować, pisać, rodzica, grać lub pokocham. Dni, kiedy Szalałem na ogromne obciążenie moja żona była pod; kiedy pretensję wpływ na moje dzieci, dwóch z nich wydawały się rozwijać łagodne sympatyczny objawy, kiedy zastanawiałem się, jak daleko było do dołu. Ale dzień nie był problem. Noce były gorsze. Bezsenność stała się zarówno objawy i przyczyny choroby, zły pętla pustych godzin i myśli katastroficzne. Przez 4 rano byłbym grę świcie. Ale rano nie przyniósł ulgę, tylko bardziej pustych godzin, z innego zagrożenia nocy później.
Boże Narodzenie było najniższym poziomie. Wszystko, śnieg, wszystkie urocze dzieci z twarzami błyszczącymi jak jabłka. Nie mogłem być blisko nich, ale nie mógł być sam. I przyczepiane wokół domu po mojej biednej żony jak małego psa z wewnętrznego krwawienia. Spałem osiem godzin w cztery noce. W dniu 23 grudnia poszedłem na nadzwyczajnym spotkaniu z moim psychiatra, który potrząsnął głową i powiedział: "Przykro mi to okazał w ten sposób." Następnie, w półmroku zagęszczający i pierwszych par spotkania sedacja, poczułem nędzę w radości innych: kupujących i ich torby na prezenty; chichotać zakochanych, młody człowiek na rurze pogrążał się w książce. Chciałbym go, pomyślałem. Żałuję, pogrążał się w książce na rurze.
Sue Baker, dyrektor czas na zmiany program stworzony do zmiany negatywnych postaw wobec choroby psychicznej, mówi dziewięciu na 10 osób z chorobą psychiczną twierdzą, że doświadczyli stygmatyzacji i dyskryminacji. "Jednak, paradoksalnie," coming out "może być najlepszą rzeczą dla kogoś z chorobą psychiczną. To może mieć silny wpływ", mówi Baker. "Jeśli nie ujawniać, to ludzie, którzy mogliby pomóc, nie będą mogli."
Starałem się być szczery, w zamian ludzie zrobili dobrze na prosząc wszystkie właściwe pytania. Jak to było? Jak to jest? Dlaczego tak się stało z tobą? W trosce o zwięzłość, zwykle po prostu powiedział "dość trudne" lub "jestem na uzdrowienie" lub "nie z lasu jeszcze". Co naprawdę chciałem powiedzieć, to: były dni, kiedy tylko usiadł na łóżku i wpatrywał się w ścianę i zastanawiał się, czy ja tracę rozum, kiedy nawet próbuje zrobić dziecka układanki będzie nosić mnie. Dni - długo połączyć w godzinach, kiedy myślałam, że nigdy nie pracować, pisać, rodzica, grać lub pokocham. Dni, kiedy Szalałem na ogromne obciążenie moja żona była pod; kiedy pretensję wpływ na moje dzieci, dwóch z nich wydawały się rozwijać łagodne sympatyczny objawy, kiedy zastanawiałem się, jak daleko było do dołu. Ale dzień nie był problem. Noce były gorsze. Bezsenność stała się zarówno objawy i przyczyny choroby, zły pętla pustych godzin i myśli katastroficzne. Przez 4 rano byłbym grę świcie. Ale rano nie przyniósł ulgę, tylko bardziej pustych godzin, z innego zagrożenia nocy później.
Boże Narodzenie było najniższym poziomie. Wszystko, śnieg, wszystkie urocze dzieci z twarzami błyszczącymi jak jabłka. Nie mogłem być blisko nich, ale nie mógł być sam. I przyczepiane wokół domu po mojej biednej żony jak małego psa z wewnętrznego krwawienia. Spałem osiem godzin w cztery noce. W dniu 23 grudnia poszedłem na nadzwyczajnym spotkaniu z moim psychiatra, który potrząsnął głową i powiedział: "Przykro mi to okazał w ten sposób." Następnie, w półmroku zagęszczający i pierwszych par spotkania sedacja, poczułem nędzę w radości innych: kupujących i ich torby na prezenty; chichotać zakochanych, młody człowiek na rurze pogrążał się w książce. Chciałbym go, pomyślałem. Żałuję, pogrążał się w książce na rurze.
