Indeks
Naczyniowa hipoteza depresja
Naczyniowy hipoteza zakłada, że depresja może powodować choroby naczyń mózgowych lub przyczynić się do późna-life depresji. Różne linie dowodów potwierdza tę hipotezę, w tym: [17]
• częstsze występowanie depresji po udarze
• Większa częstość występowania niedokrwienia biało-materii zmian u osób starszych z depresją niż bez
• Dwukierunkowa związek między depresją i chorobą wieńcową (CAD)
• Wyższe stawki depresji wśród pacjentów z otępieniem naczyniowym niż osoby z chorobą Alzheimera
Częstość występowania żywotność dużej depresji w Stanach Zjednoczonych jest 20% kobiet i 12% u mężczyzn. Częstość występowania jest tak wysoka jak 10% chorych obserwowanych w medycznej ustawienie. Klerman [18] i Gershon i wsp. [19] odnotowano stopniowy wzrost przypadków depresji przez całe życie w ciągu ostatnich 70 lat, z wysokim wskaźnikiem zaburzeń afektywnych wśród krewnych i młodszym wieku zachorowania w kolejnych kohort. W 2010 roku Centrum Kontroli i Prewencji Chorób (CDC) opublikowała raport oceniający występowania obecnej depresji wśród dorosłych z latach 2006-2008. Wśród 235,067 osób dorosłych, 9% spełniało kryteria obecnej depresji, w tym 3,4%, która spełnia kryteria depresji [20].
Międzynarodowo zgłaszane dorosłych wskaźniki rozpowszechnienia depresji zazwyczaj odzwierciedleniem tych z USA, a szacunki dotyczące częstości występowania depresji wśród społeczności mieszkania osób starszych są zaskakująco zgodne (np. w Anglii, 2,9%, Holandii, 2,0%; Szwecja, 5,6%, Nigeria, 1,6%). Jednak nieliczne dane dostępne są na międzynarodowym występowania depresji u dzieci i młodzieży.
Helgason zbadał całą kohortę urodzeń islandzkiego w 1895-97 z okresowych obserwacji do osób kohortowych osiągnięciu wieku 74-76 lat. Szacunki życia wynikające z ryzyka dla jakiejkolwiek choroby afektywnej było 14,8% dla kobiet i 9,8% dla mężczyzn. [21] Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wieloośrodkowe badanie w sprawie oceny zaburzeń depresyjnych stwierdzono znaczne podobieństwo objawów depresyjnych w różnych kulturach w Kanadzie, Iran , Japonia i Szwajcaria. [22]
Stirling County Study, który rozpoczął się tuż po II wojnie światowej, zaoferował 40-letnią perspektywę zachorowalności i chorobowości zaburzeń psychicznych wśród dorosłych mieszkańców w Atlantic Kanadzie, w których ogólna częstość występowania depresji pozostała stabilna na poziomie 5% przez 3 oddzielne próbek w 1952, 1970 i 1992 r. W 2000 roku próby, jednak przewaga była przesunięta ze starszych do młodszych osób, a kobiet do mężczyzn wskaźnik wzrósł. [23]
Copeland i wsp. stwierdzili szeroko, począwszy chorobowości dla depresji u osób starszych w 9 europejskich społeczeństw. Częstość występowania u kobiet była wyższa niż dla mężczyzn, i nie było stałym związku pomiędzy występowaniem i wieku. Meta-analiza wykazała całkowitą częstość 12,3% i częstotliwości płciowych o 14,1% dla kobiet i 8,6% u mężczyzn. [24]
Naczyniowy hipoteza zakłada, że depresja może powodować choroby naczyń mózgowych lub przyczynić się do późna-life depresji. Różne linie dowodów potwierdza tę hipotezę, w tym: [17]
• częstsze występowanie depresji po udarze
• Większa częstość występowania niedokrwienia biało-materii zmian u osób starszych z depresją niż bez
• Dwukierunkowa związek między depresją i chorobą wieńcową (CAD)
• Wyższe stawki depresji wśród pacjentów z otępieniem naczyniowym niż osoby z chorobą Alzheimera
Częstość występowania żywotność dużej depresji w Stanach Zjednoczonych jest 20% kobiet i 12% u mężczyzn. Częstość występowania jest tak wysoka jak 10% chorych obserwowanych w medycznej ustawienie. Klerman [18] i Gershon i wsp. [19] odnotowano stopniowy wzrost przypadków depresji przez całe życie w ciągu ostatnich 70 lat, z wysokim wskaźnikiem zaburzeń afektywnych wśród krewnych i młodszym wieku zachorowania w kolejnych kohort. W 2010 roku Centrum Kontroli i Prewencji Chorób (CDC) opublikowała raport oceniający występowania obecnej depresji wśród dorosłych z latach 2006-2008. Wśród 235,067 osób dorosłych, 9% spełniało kryteria obecnej depresji, w tym 3,4%, która spełnia kryteria depresji [20].
Międzynarodowo zgłaszane dorosłych wskaźniki rozpowszechnienia depresji zazwyczaj odzwierciedleniem tych z USA, a szacunki dotyczące częstości występowania depresji wśród społeczności mieszkania osób starszych są zaskakująco zgodne (np. w Anglii, 2,9%, Holandii, 2,0%; Szwecja, 5,6%, Nigeria, 1,6%). Jednak nieliczne dane dostępne są na międzynarodowym występowania depresji u dzieci i młodzieży.
Helgason zbadał całą kohortę urodzeń islandzkiego w 1895-97 z okresowych obserwacji do osób kohortowych osiągnięciu wieku 74-76 lat. Szacunki życia wynikające z ryzyka dla jakiejkolwiek choroby afektywnej było 14,8% dla kobiet i 9,8% dla mężczyzn. [21] Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wieloośrodkowe badanie w sprawie oceny zaburzeń depresyjnych stwierdzono znaczne podobieństwo objawów depresyjnych w różnych kulturach w Kanadzie, Iran , Japonia i Szwajcaria. [22]
Stirling County Study, który rozpoczął się tuż po II wojnie światowej, zaoferował 40-letnią perspektywę zachorowalności i chorobowości zaburzeń psychicznych wśród dorosłych mieszkańców w Atlantic Kanadzie, w których ogólna częstość występowania depresji pozostała stabilna na poziomie 5% przez 3 oddzielne próbek w 1952, 1970 i 1992 r. W 2000 roku próby, jednak przewaga była przesunięta ze starszych do młodszych osób, a kobiet do mężczyzn wskaźnik wzrósł. [23]
Copeland i wsp. stwierdzili szeroko, począwszy chorobowości dla depresji u osób starszych w 9 europejskich społeczeństw. Częstość występowania u kobiet była wyższa niż dla mężczyzn, i nie było stałym związku pomiędzy występowaniem i wieku. Meta-analiza wykazała całkowitą częstość 12,3% i częstotliwości płciowych o 14,1% dla kobiet i 8,6% u mężczyzn. [24]
