Powiedzieć, że depresja ma swój cel

Ten kierunek badań doprowadził Andrews do prowadzenia własnego doświadczenia, jak starał się lepiej zrozumieć związek między negatywnym nastroju i poprawy zdolności analitycznych. Dał 115 studentów abstrakcyjną-rozumowania test pod nazwą krucze Progressive Matrices, który wymaga przedmioty zidentyfikować brakujące segment w większej strukturze. (Wyniki zadania silnie przewiduje ogólną inteligencję.) Pierwszą rzeczą Andrews odkryli, że nondepressed studenci zaobserwowano wzrost "depresji mieć wpływ" po zrobieniu testu. Innymi słowy, sama obecność trudnym problemem - nawet abstrakcyjne puzzle - wzbudził rodzaj uprzejmy transie, co doprowadziło do poczucia smutku. Nie ma znaczenia, jeśli pracujemy nad równania matematycznego lub pracy przez złamanego serca: anatomia ostrości jest nieodłączne od anatomii melancholii. To sugeruje, że zaburzenia depresyjne to ekstremalna forma zwykłego procesu myślowego, część ponurej maszyn, które przyciąga nas do naszych problemów, jak magnes metal.
Ale jest to, że bliskość skuteczne? Czy przygnębienie pomóc nam rozwiązać coś? Andrews Stwierdzono istotną korelację pomiędzy depresji afektu i indywidualnych osiągnięć w badaniu inteligencji, przynajmniej raz badani usłyszeli ich bólu: niższe nastroje były związane z wyższym wskaźnikiem. "Wyniki były oczywiste", mówi Andrews. "Depresji wpływają wykonane ludzie myślą, lepiej". Wyzwanie, oczywiście, jest przekonać ludzi do zaakceptowania ich nędzę, aby objąć tonik rozpaczy. Powiedzieć, że depresja ma swój cel lub smutek czyni nas mądrzejszy nie mówi nic o jego awfulness. Gorączka, mimo wszystko, może przynieść korzyści, ale nadal brać pigułki, aby pójść dalej. To jest paradoks ewolucji: nawet jeśli nasz ból jest użyteczne, chęć ucieczki od bólu pozostaje najpotężniejszym instynktem wszystkich.