Indeks
Czym różni się zazdrość od zawiści?
Potocznie często myli się te dwa uczucia. Ludzie rzadko je rozróżniają, traktują jak synonim. Różnica polega na tym, że zazdrość jest oparta na uczuciach miłosnych. Temu, kto zazdrości, chodzi o ukochaną osobę, jakąś wartość, ideę i pojawia się niepokój, że to miłosne pragnienie może zostać pokrzyżowane przez rywalkę lub rywala.
Łatwo zauważyć, że przy zazdrości mamy układ trójkątny. Pierwotny trójkąt między matką, ojcem i dzieckiem jest matrycą dla przeżywania zazdrości w dorosłym życiu. Silne namiętności miłosne, seksualne i rywalizacyjne tworzą podstawową tematykę zazdrości.
O co w takim razie chodzi w zawiści?
Zawiść to uczucie, które pojawia się przy relacji, w której są tylko dwie osoby: ta, która odczuwa zawiść, i ukochany obiekt. Wybucha wtedy, kiedy odczuwamy wobec kogoś zależność. Mówiąc inaczej, zazdrość obawia się utraty tego, co posiada, a zawiść jest urażona, zobaczywszy innego, który posiada coś, czego chciałaby dla siebie.
Na przykład?
Szekspirowski Otello w swojej zazdrości niszczy obiekt, który kocha - Desdemonę. Dodam, że w tych stanach psychicznych istotną rolę odgrywa też zachłanność i chciwość - nienasycone pragnienia opróżnienia drugiej osoby z pożądanych dóbr. Otello jest przykładem tego, jak zazdrość i zawiść są sprzężone ze sobą. Chciwość napędzana lękiem roznieca zawiść.
Biblijna przypowieść i braciach Kainie i Ablu jest przykładem działania zawiści. Ofiara złożona Bogu przez Kaina została odrzucona, gdy to, co dał Bogu brat Abel, zostało przyjęte - i to w odczuciu Kaina było nie do zniesienia. Zabił brata z zawiści o dobra Abla, które okazały się atrakcyjne dla Boga.
Zawiść jest bardziej destrukcyjna niż zazdrość?
To jedno z najbardziej destrukcyjnych uczuć. Przy zazdrości i przy zawiści punkt wyjścia jest podobny. Chodzi o spostrzeżenie, że ktoś posiada dobre rzeczy, które my cenimy. Komplikacje następują chwilę potem.
Potocznie często myli się te dwa uczucia. Ludzie rzadko je rozróżniają, traktują jak synonim. Różnica polega na tym, że zazdrość jest oparta na uczuciach miłosnych. Temu, kto zazdrości, chodzi o ukochaną osobę, jakąś wartość, ideę i pojawia się niepokój, że to miłosne pragnienie może zostać pokrzyżowane przez rywalkę lub rywala.
Łatwo zauważyć, że przy zazdrości mamy układ trójkątny. Pierwotny trójkąt między matką, ojcem i dzieckiem jest matrycą dla przeżywania zazdrości w dorosłym życiu. Silne namiętności miłosne, seksualne i rywalizacyjne tworzą podstawową tematykę zazdrości.
O co w takim razie chodzi w zawiści?
Zawiść to uczucie, które pojawia się przy relacji, w której są tylko dwie osoby: ta, która odczuwa zawiść, i ukochany obiekt. Wybucha wtedy, kiedy odczuwamy wobec kogoś zależność. Mówiąc inaczej, zazdrość obawia się utraty tego, co posiada, a zawiść jest urażona, zobaczywszy innego, który posiada coś, czego chciałaby dla siebie.
Na przykład?
Szekspirowski Otello w swojej zazdrości niszczy obiekt, który kocha - Desdemonę. Dodam, że w tych stanach psychicznych istotną rolę odgrywa też zachłanność i chciwość - nienasycone pragnienia opróżnienia drugiej osoby z pożądanych dóbr. Otello jest przykładem tego, jak zazdrość i zawiść są sprzężone ze sobą. Chciwość napędzana lękiem roznieca zawiść.
Biblijna przypowieść i braciach Kainie i Ablu jest przykładem działania zawiści. Ofiara złożona Bogu przez Kaina została odrzucona, gdy to, co dał Bogu brat Abel, zostało przyjęte - i to w odczuciu Kaina było nie do zniesienia. Zabił brata z zawiści o dobra Abla, które okazały się atrakcyjne dla Boga.
Zawiść jest bardziej destrukcyjna niż zazdrość?
To jedno z najbardziej destrukcyjnych uczuć. Przy zazdrości i przy zawiści punkt wyjścia jest podobny. Chodzi o spostrzeżenie, że ktoś posiada dobre rzeczy, które my cenimy. Komplikacje następują chwilę potem.